“Eğer kar­pu­zun ka­bu­ğu ol­ma­say­dı biz su­suz­luk­tan ölür­dük.”

Seyyid Muhammed Saki Elhüseyni hazretleri naklediyor:

Gavs Ab­dül­ha­kim haz­ret­le­ri, Haz­ret’in ai­le­si için­de bir ferd gi­bi ol­muş, Haz­ret’e âşık ol­muş, öy­le ki, onun soh­bet­le­ri için oku­ma­yı ter­ket­me­yi bi­le dü­şün­müş, fa­kat izin ve­rilme­miş.

Gavs haz­ret­le­ri da­ha son­ra de­ği­şik yer­ler­de oku­muş. O za­man çok fa­kir­lik gör­müş­ler, çok sı­kın­tı çek­miş­ler. İlim­le­ri­ni ve sey­rü sü­lûk­le­ri­ni ta­mam­lar­ken her tür­lü mah­ru­mi­ye­ti ya­şa­mış­lar, fa­kat bu yol­dan hiç vaz­geç­me­miş­ler.

Öy­le sı­kın­tı­lar ya­şa­mış­lar ki, Gavs haz­ret­le­ri, “Bir gün Haz­ne’ye gi­der­ken eğer kar­pu­zun ka­bu­ğu ol­ma­say­dı biz su­suz­luk­tan ölür­dük” de­miş­tir. Öy­le ki, yol­da kar­pu­zun ka­bu­ğu­nu bul­muş, sa­de­ce di­li­ni ıs­la­ta­rak bu şe­kil­de ken­di­ni Su­ri­ye’ye at­mış. Mür­şi­di­ne gi­der­ken, ge­ri­de ai­le­si de çok sı­kın­tı çek­miş. On­la­rın gün­lük yi­ye­ce­ği­ni zor kar­şı­lar­mış.

Bir de Su­ri­ye yo­lun­da­ki teh­li­ke­le­ri var. Hu­dut­lar­da­ki ma­yın tar­la­la­rı, sal­dı­rı­lar, as­ker kont­ro­lü, ölüm kor­ku­su. Bü­tün bun­la­rı ya­şa­ya­rak bu şe­kil­de yo­lu­na de­vam et­miş.

Kaynak: Hayat Dengemiz